Prawo - odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez psa
Artykuł 431 kodeksu cywilnego.
§ 1. Kto zwierzę chowa albo się nim posługuje, obowiązany jest do naprawienia
wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem czy
też zabłąkało się lub uciekło, chyba że ani on, ani osoba, za którą ponosi
odpowiedzialność, nie ponoszą winy.
§ 2. Chociażby osoba, która zwierzę chowa lub która się nim posługuje, nie była
odpowiedzialna według przepisów paragrafu poprzedzającego, poszkodowany może od
niej żądać całkowitego lub częściowego naprawienia szkody, jeśli z okoliczności,
a zwłaszcza z porównania stanu majątkowego poszkodowanego i tej osoby, wynika,
że wymagają tego zasady współżycia społecznego.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ KARNA
W kodeksie karnym brak jest
osobnego przepisu o odpowiedzialności za zwierzęta.
Odpowiedzialność ta opiera się zatem na przepisach rozdziału XXI kodeksu karnego
(Przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu). W praktyce mogą znaleźć zastosowanie
następujące przepisy: artykuły 155, 156, 157. § 1 i 3, 158. § 2 i 3, 159, 160 i
163.
Art. 155.
§ 1. Kto:
1) pozbawia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia albo
2) powoduje inne ciężkie kalectwo, ciężką chorobę nieuleczalną lub długotrwałą,
chorobę zazwyczaj zagrażającą życiu, trwałą chorobę psychiczną, trwałą,
całkowitą lub znaczną nie- zdolność do pracy w zawodzie albo trwałe poważne
zeszpecenia lub zniekształcenie ciała, podlega karze pozbawienia wolności od
roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli sprawca nieumyślnie powoduje ciężkie uszkodzenie ciała lub ciężki
rozstrój zdrowia, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Art.156.
§ I. Kto powoduje inne niż określone w art. 155 uszkodzenie ciała lub rozstrój
zdrowia człowieka, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli czyn określony w § 1 nie spowodował naruszenia czynności narządu
ciała na czas powyżej siedmiu dni, sprawca podlega karze pozbawienia wolności do
lat 3.
§ 3. Jeżeli sprawca nieumyślnie powoduje uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności lub grzywny.
§ 4. Ściganie czynu określonego w § 2 oraz czynu określonego w § 3,jeżeli
naruszenie czynności narządu ciała nie trwało dłużej niż siedem dni, odbywa się
z oskarżenia prywatnego.
Art. 157.
§ 1. Jeżeli następstwem czynu określonego w art. 156. § 1 jest śmierć człowieka,
sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 158.
§ 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężkie uszkodzenie ciała lub
ciężki rozstrój zdrowia, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6
miesięcy do lat 8. § 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć
człowieka, sprawca, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od
roku.
Art. 159.
Kto, biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni palnej, noża lub
innego niebezpiecznego narzędzia, podlega karze pozbawienia wolności od 6
miesięcy do lat 5.
Art. 160.
§ 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia,
ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, podlega karze
pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca ma obowiązek troszczenia się o osobę narażoną na
niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega
karze pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności lub grzywny.
Art. 163.
§ 1. Kto osobę, względem której ma obowiązek troszczenia się, pozostawia w
położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia, ciężkiego
uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, podlega karze pozbawienia
wolności od 6 miesięcy do lat 5.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do
roku, ograniczenia wolności lub grzywny.
