Historia św. Huberta
Postać
patrona myśliwych – św. Huberta – zna każdy, od najmłodszego do najstarszego
człowieka. Jest to postać historyczna, a dla myśliwych, leśników i koniarzy
szczególna spośród świętych. Jego żywot owiany jest wieloma mitami i legendami,
lecz legendy, te są barwne i pełne wartości chrześcijańskich.
Historyczne
źródła podają, że Hubert urodził się w 655 roku w książęcej z Brabancji. Był
synem Bertranda de Guienn, księcia Akwitanii. Ponoć to po nim odziedziczył
zamiłowanie do myślistwa. Jedno z podań dowodzi nawet, że w wieku 14 lat podczas
polowania na niedźwiedzie, uratował swemu ojcu życie. W wieku 18 lat Hubert
opuścił dwór Teodoryka, u którego był paziem, i udał się na dwór krewnego
Pepina, władcy Frankonii. Tam to właśnie wiódł swoje słynne hulaszcze życie,
lekkie i beztroskie. Pasowany był na rycerza oraz mianowany na mistrza dworu i
wielkiego łowczego.
W 682 roku poślubił księżniczkę
Floribanne z Leuven, z którą miał syna Floriberta.
W
okresie tym Hubert zaznawał wszelkich życiowych uciech, a łowy były jego
największą z pasji. Bez umiaru oddawał się konnym pogoniom za zwierzyną –
polował w słynącej z obfitości zwierzyny – Puszczy Ardeńskiej. Swoje zachcianki
realizował nawet po nagłej śmierci zony.
Jednak do czasu.
W Wielki Piątek 695 roku (niektóre podania mówią o wigilii Bożego Narodzenia),
książę uganiał się ze sforą psów po lasach za zwierzyną, lecz jak donosi
legenda, nagle jego wierne psy zamilkły, zaniechały gonu, przywarowały, a
Hubertowi ukazał się potężny biały jeleń, ze świetlistym krzyżem między rogami.
To właśnie wtedy, serce Huberta drgnęło i wspomniało bogobojne życie, jakie
powinien prowadzić. Hubert zaniechał polowania i zgodnie z boskim objawieniem
wyruszył, do Mastrich, po życiowa poradę do Biskupa Lamberta. Pod jego wpływem
porzucił dwór królewski, syna powierzył opiece swemu bratu Eudonowi a swój
majątek rozdał ubogim. Pod okiem Biskupa rozpoczął działalność misjonarską i
studia nad wiedza kanoniczną. Podobno spędził nawet 7 lat w Puszczy Ardeńskiej
prowadząc tryb życia pustelnika.
Po
tym okresie przyjął święcenia kapłańskie w 705 roku. Za radą Biskupa udał się w
pielgrzymkę do Rzymu; (nieszczęśliwy) los sprawił, że tego samego roku Biskup
Lambert został zamordowany przez zwolenników Pepina, a jego następcą został
pielgrzymujący Hubert; z rąk Papieża otrzymał sakrę biskupią, czyli stułę oraz
klucz, których dotknięcie miało leczyć choroby.
Po powrocie do Mastrich Hubert
żarliwie głosił Ewangelię, odznaczał się ścisłym stosowaniem postu i układaniem
pięknych modlitw. Swoje dochody biskupie nieprzerwanie oddawał biednym. W 717
roku przeniósł siedzibę biskupstwa do Liege, do którego w 720 roku dokonał
uroczystego przeniesienia relikwii św. Lamberta.
Hubert
zmarł 30 maja 727 roku. Niektóre źródła podają, że przyczyna jego śmierci była
wścieklizna wywołana na skutek ukąszenia w rękę. Pochowany został początkowo w
bocznej części kościoła św. Piotra w Liege. Krótko po śmierci, za zasługi wśród
pogan Hubert został kanonizowany ogłoszono go także głównym patronem myśliwych.
Jego relikwie poświęcono i złożono wówczas na głównym ołtarzu kościoła św.
Piotra. Okazało się wówczas, iż mimo upływu czasu (miało to miejsce w 743 roku)
jego ciało pozostało nietknięte rozkładem a z grobu dochodziła ponoć przyjemna
woń.
W
roku 825, we wrześniu, relikwie Huberta przeniesiono do pobliskiego miasteczka
Andange i złożono w kościele na głównym ołtarzu. Miejscowość ta od tamtej pory
po dziś dzień nosi nazwę Saint – Hubert, a kościół zyskał miano Bazyliki św.
Huberta.
Dzień poświęcenia relikwii Huberta – 3 listopada, został uznany przez kościół za
dzień liturgicznego wspomnienia świętego. Jego kult rozprzestrzeniał się szybko,
by niebawem objąć całą Europę z Anglią. W XI wieku wchłonął w siebie
legendę o św. Eustachym poprzednim patronie myśliwych. Znak wieńca z krzyżem
jest od 1946 roku, oficjalną odznaką Polskiego Związku Łowieckiego (od roku 1953
ze względów politycznych nie używany). Medal Św. Huberta ustanowiony w 1993
roku, nadawany jest za szczególne zasługi dla kultury łowieckiej.
Opracowano na podstawie:
• “Święty Hubert - historia i legenda” Krzysztof J. Szpetkowski
•
http://www.barbertownsportsmensclub.com/sthubert.htm
• www.mojageneracja.pl
•
http://www.lowiecki.pl/suchy/patron.htm
Źródło św. Huberta
Do Polski, kult Huberta trafił także, o czym świadczy istnienie Bractwa
Religijnego w Chełmży, pod wezwaniem św. Huberta.
Także Polska ma swoja legendą o myśliwym, który nie szanował świąt- legenda ta
mówi o miejscu położonym niedaleko Wiktorowa, gdzie ze zbocza niepozornej góry
bije źródełko, bardzo ponoć wydajne, gdyż daje ok. 8 litrów wody na minutę a
jego wody posiadają właściwości lecznicze. Baśń-legenda mówi o myśliwym z
pobliskiego Kierzkowa, który nie szanował ani zwierzyny, ani dni świętych -
polował nawet w niedzielę. Gdy przyczaił się na zwierza, zauważył, że sam
Lucyfer prowadzi mu pod lufę dorodnego jelenia. Wystrzelił w niego, ale wystrzał
rozjuszył rogacza, który rzucił się na myśliwego, mocno go raniąc. Myśliwy
stoczył się po urwisku do niewielkiego zagłębienia, z którego zaraz wytrysnęła
woda, kiedy napił się tej wody, odzyskał siły. Źródlisku nadano nazwę św.
Huberta - patrona myśliwych.
Opracowano na podstawie:
• http://www.wylatowo.pl
