Przykazania Myśliwskie wg. Jana Sztolcmana

Psa kochać, lecz go zbyt częstymi karesami nie psuć i nie spoufalać.
Karmić go dobrze, lecz nie za obficie, jeść dawać najwyżej 2 razy dziennie, utrzymać w czystości, myjąc go przynajmniej raz na dwa tygodnie, pościel jego (najlepiej sienniczek) utrzymywać w jak największej czystości.
Na polowaniu pamiętać, aby mu wody nie zabrakło, jeśli polujemy w okolicy bezwodnej, mieć na bryczce blaszankę z wodą i blaszana miednicę, aby parę razy w ciągu dnia pies się wodą orzeźwił.
Gdy nam przypadnie większą przestrzeń bryką przejechać, nie pozwalać psu biec za bryką, lecz go wziąć do siebie, takie długie marsze psa wycieńczają niepotrzebnie, a kurzawa ujemnie na węch jego oddziaływa.
Jeśli się pies kręci na bryczce, skarcić go i kazać mu leżeć spokojnie na dnie bryki. Nie ma przykrzejszego dla towarzyszów podróży, jak niespokojny pies w pojeździe.
Nigdy nie bić psa w gniewie.
Psa karać jak najrzadziej, lecz surowo. Unikać częstego lizania batem, które psa z karą oswaja, nie wywierając nań wrażenia.
Nigdy psa nie kopać nogami, ani nie targać za uszy.
Nigdy psa nie pożyczać nikomu, choćby najlepszemu myśliwemu.
Nie pozwalać psu biegać samopas po polu, gdy na polowanie idziemy, lub z polowania wracamy, lecz trzymać go przy nodze.
Po tresowaniu nie przeciążać psa zbytnio, bo go zniechęcimy do wszelkiej roboty. Tresurę powtarzać kilka razy dziennie, lecz nie przedłużać jej zanadto.